Zadaniem pracowni jest badanie interakcji pomiędzy centralnym i autonomicznym układem nerwowym a układem immunologicznym, których skutkiem jest rozwój chorób o rozmaitej etiologii.
Około 40 lat temu zaproponowano bardzo nowatorską hipotezę o istnieniu funkcjonalnych i autonomicznych powiązań między układem neuroendokrynnym i układem immunologicznym. Autorami tej hipotezy byli między innymi Solomon i Ader. Obserwacje kliniczne pokazały że stan psychiczny i emocjonalny pacjenta ma wpływ zarówno na rozwój choroby jak i na skuteczność zastosowanego leczenia.
Wyniki badań ostatnich kilku lat nad istnieniem związku między rozwojem odpowiedzi na stres, a odpowiedzią układu immunologicznego, potwierdzając ścisłe współ-działanie układu neuroendokrynnego z immunologicznym. Ważnym spostrzeżeniem było to, że krótkotrwała ekspozycja na stres działa immunostymulująco, podczas gdy chroniczny stres może działać immunosupresyjnie. Współdziałanie układu neuro-endokrynnego i odpornościowego wymaga obustronnego przepływu informacji między tymi układami, zatem mamy do czynienia z biologicznym sprzężeniem zwrotnym. Dzięki temu układ neuroendokrynny jest zdolny do modulowania ekspresji układu immunologicznego i odwrotnie.
Tematyka badań
Obserwacja efektów wywieranych przez układ nerwowy na układ odpornościowy i określanie ich znaczenia w leczeniu stanów przewlekłego bólu, fibromialgii, depresji i innych chorób somatycznych
Badanie wpływu biologicznego sprzężenia zwrotnego (biofeedback) na krótko- i długotrwałą modulację odpowiedzi układu immunologicznego w zakresie wybranych parametrów (pomiary cytokin i interleukin metoda ELISA).
Badanie oddziaływania pola elektromagnetycznego na parametry czynnościowe centralnego i autonomicznego układu nerwowego (elektromiografia, elektrookulografia i encefalografia).